Strach przed utratą pracy nie uzasadnia łamania prawa

Pracownik ma obowiązek stosować się do poleceń przełożonych. Dbając jednak o interes pracodawcy, a także swój, powinien odmówić wykonania zadania sprzecznego z przepisami prawa.

Podporządkowanie pracownika pracodawcy jest nieodłącznym elementem stosunku pracy odróżniającym go od innych form zatrudnienia / współpracy, jak np. umowa zlecenie czy samozatrudnienie. Takie ukształtowanie relacji pracodawca – pracownik pozwala na realizowanie przez pracodawcę zamierzonych celów gospodarczych w sposób i formie przez niego pożądanej. Należy pamiętać, że to pracodawca, będący najczęściej przedsiębiorcą, ponosi wyłączne ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem ma on prawo ustalania sposobu jej prowadzenia przy pomocy zatrudnionych osób.

Ustawodawca w art. 22 kodeksu pracy przewidział, że pracownik wykonuje pracę „na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem”. Jednocześnie w art. 100 § 1 k.p. wskazano wprost, że stosowanie się do poleceń przełożonych jest podstawowym obowiązkiem pracownika. Pracodawca może więc wydawać pracownikowi wiążące polecenia dotyczące pracy. Każda forma wydawania poleceń jest dopuszczalna – mogą być wydawane zarówno ustnie, pisemnie, jak i w innej formie, np. za pośrednictwem korespondencji mailowej.

W zgodzie z rodzajem pracy

Aby polecenie służbowe było wiążące, musi dotyczyć pracy wykonywanej przez pracownika. Innymi słowy, musi ono pozostawać w zgodzie z rodzajem umówionej pracy.

Z kolei rodzaj pracy powinien zostać określony – zgodnie z art. 29 k.p. – w umowie o pracę i...